Od razu wyprzedzę Wasze pytania – „Po co pisać poradnik do Counter-Strike’a : Source? Przecież tam się tylko biega i zabija”.
Owszem, nie jest to gra wymagająca dogłębnego poznania, jak choćby Battlefield 2.
Nie ma flag, pojazdów, czy też klas.
Jednak charakterystyka map, ogólne zasady panujące na serwerach, opanowanie recoila, podstawowe komendy czy ogarniecie configa również wymagają od Ciebie, początkujący graczu, (bo tylko do takich skierowany jest ten tekst) poznania.
No chyba, że wolisz po każdej 5-minutowej wizycie na serwerze być zwyzywanym od „noobów” czy innych „żali.

START



Po uporaniu się z instalacją, należy uzbroić się w cierpliwość i poczekać aż „wspaniała” platforma o nazwie Steam ściągnie wszelkie patche do CSS’a.
W zależności od naszego łącza, może to trwać 15 minut, godzinę, a nawet dzień (przypadek kumpla).
Gdy pokaże nam się informacja, że update został zakończony, możemy śmiało odpalić grę. Nim jednak ochoczo zaczniemy szukać serwerów, proponuję wejść od Opcji i ustawić sobie klawisze.
Wbrew pozorom nie jest to taka banalna sprawa, ponieważ CS:S jest grą dynamiczną i zazwyczaj nie ma czasu na zastanawianie się, „pod którym to przyciskiem mam granat?”.
Oczywiście wszelkie ustawienia robimy pod siebie.
Staramy się mieć jak najwięcej funkcji pod ręką, by nawet na chwilę nie tracić z oczu monitora.
Pomocne w tym mogą się okazać bindy, które to pozwalają ustawić nam prawie wszystko i wszędzie, jednak o nich później.
Gdy skończymy z klawiszami, warto zapoznać się jeszcze z opcjami mikrofonu (niekiedy bywa potrzebny) czy czułością myszki. Ogólnie im mniejsza, tym lepiej, bo „lepiej hedy wchodzą” jakby to mój kolega z klanu powiedział. Ja osobiście gram na 1.8 i jest nieźle. Pierdoły, jak wybór „spraya” czy koloru celownika, pozostawiam już Waszemu widzimisię.

GRAMY !


No dobra, mamy już wszystko poustawiane tak, by było nam wygodnie, więc pora uświadomić świat o naszej skill0rsk1ej osobie.
Wybieramy sobie jakiś miły, nieduży serwerek ffa i przystępujemy do łączenia się z nim. Podczas wczytywania ustawień serwera, warto zaznajomić się z ogólnymi zasadami i mechaniką rozgrywki (tutaj odsyłam do recenzji, gdzie jest to opisane).
Grę zaczynamy od wyboru teamu. Możemy wcielić się albo w dobrego antyterrorystę (Counter-Terrorist), albo w jego wroga społecznego – Terrorystę (terrorist). Ogólne założenia każdej ze stron są podobne, różnią się tylko mniejszymi bądź większymi szczegółami. Niemniej warto jest się zastanowić, po której ze stron chcemy grać z powodu różnic w dostępnej nam broni, ale o tym w swoim czasie.
Oprócz drużyny mamy też wybór skina dla naszej postaci (po 4 na każdą stronę). Ogólnie „ubranka” nie dają nam nic oprócz leciutkiego kamuflażu (niektóre widać lepiej, inne gorzej na danych mapach) i też nie radzę przykładać do tego zbyt dużej wagi. Może się okazać, że już po wyborze strony konfliktu i wyglądu naszego alter-ego, nie możemy brać udziału w walce. Zamiast tego podziwiamy innych graczy podczas zmagań.
Nie ma się co denerwować i trzeba cierpliwie czekać – widocznie przyłączyliśmy się do serwera podczas trwania rundy i sami będziemy mogli grać dopiero po jej zakończeniu. Runda taka trwa zazwyczaj od 1 minuty 45 sekund do 2, 3 czy nieraz 4 minut.
Gdy zginiemy przed jej zakończeniem, również przenosimy na ekran tzw.
Spectacora i czekamy na następną.
Gdy nasza postać zresuje (odrodzi) się wraz z innymi graczami (zazwyczaj w tym samym miejscu), stajemy przed trudnym wyborem zakupów. Te, zależne od naszych dochodów, w 50% wpływają na przebieg gry. Na starcie nie dysponujemy dużą ilością pieniędzy, więc stać nas tylko na pistolet i co najwyżej parę granatów czy kamizelkę. W miarę wygrywanych rund czy wraz z przypływem fragów, kasiory przybywa i możemy zaopatrywać się w coraz mocniejsze zabawki.


To tyle ode mnie